Stworzenie Adama

„Stworzenie Adama” jest prawdopodobnie najbardziej znanym freskiem w Kaplicy Sykstyńskiej i jednym z najbardziej znanych w sztuce współczesnej.

Został on zrealizowany przez Michała Anioła około 1511 roku i znajduje się na sklepieniu kaplicy Sykstyńskiej w Muzeach Watykańskich. Był to jeden z najbardziej złożonych i trudnych obrazów: jego ukończenie zajęło szesnaście dni. Michał Anioł zaczął od postaci Boga i aniołów, a później wykonał fresk przedstawiający postać Adama.

Co przedstawia „Stworzenie Adama”?

Michał Anioł, inspirując się słowami z Księgi Rodzaju: „Bóg stworzył człowieka na swój obraz”, przedstawił dwie podobne sylwetki – silne i potężne.

Po lewej stronie widzimy Adama leżącego na ziemi, w pozie kogoś, kto właśnie się budzi, podczas gdy po prawej Bóg zstępuje z nieba otoczony aniołami.

Spojrzenie Stwórcy, ukazanego z długą brodą i siwymi włosami, jest pełne zdecydowania, podczas gdy oblicze Adama, przedstawionego jako młodzieńca o silnej posturze, wyraża naiwne wręcz zdumienie.

Tuż pod Adamem widnieje jedna z postaci Ignudi, natomiast tło sceny pozbawione jest wielu szczegółów – jego jasność jeszcze mocniej wydobywa sylwetki bohaterów, przemieniając całą kompozycję w wyrazisty, ikoniczny przekaz.

Najbardziej rozpoznawalnym detalem fresku są bez wątpienia palce Boga i Adama, które niemal się dotykają. Palec wskazujący Stwórcy, wyciągnięty ku człowiekowi z gestem pełnym autorytetu, zdaje się gotów przekazać impuls dłoni Adama, która wygląda na bezwładną, jakby oczekiwała na ożywczą energię płynącą od Pana.

Co oznacza „Stworzenie Adama”?

Michał Anioł postanowił ukazać boskie tchnienie życia poprzez dłonie Boga i Adama, których palce niemal się stykają. Ten słynny gest symbolizuje stworzenie pierwszego człowieka – palec Stwórcy, gotów wzniecić iskrę w chwili zetknięcia z dłonią Adama.